Thuiswerken best of both worlds of flink overschat?
Terwijl ik met mijn collega’s aan het videobellen ben, kirt mijn dochter op de achtergrond. Ze wil mijn aandacht of met ons meepraten. Ik weet het eigenlijk niet. Wat ik wel weet, is dat het me afleidt. Tsja, dat krijg je met thuiswerken.
Tijdens mijn zwangerschap heb ik veel nagedacht over hoe ik het ‘straks’ zou willen. Na de geboorte, na mijn verlof. Blijf ik evenveel werken? Ga ik minderen? Of stop ik? Dat laatste heb ik niet zolang overwogen. Zeven dagen per week alleen maar zorgen, dat leek me enorm pittig. Daarbovenop: ik hou van mijn werk.
Minder uren werken hoefde niet per se, want al vrij snel hadden mijn man en ik een op papier goede planning gevonden, met zo weinig mogelijk oppas-momenten. Ik zou twee dagen op kantoor werken en één dag vanuit huis. Mijn werk als copywriter leent zich daar heel goed voor, omdat ik in principe aan een laptop genoeg heb.
Ik zag al helemaal voor me hoe ik na mijn verlof vanuit bed en vanaf de bank zou werken, met een slapende baby naast me. Little did I know. Hoe ouder je kind wordt, hoe minder er geslapen wordt. Logisch, maar niet iets waar ik echt bij had stilgestaan. En dan is dat thuiswerken toch iets minder ideaal.
Voor ik het wist, belde ik met een klant, terwijl ik op de achtergrond een om aandacht vragende baby hoorde huilen. Of had ik een video-meeting, terwijl mijn dochter om met al haar speelgoed te gaan gooien. Terwijl ik mijn hoofd brak over een nieuw concept, voerde ik mijn dochter een banaan.
Dus even eerlijk: thuiswerken valt mij vies tegen. Niet alleen omdat de middagdutjes al sneller dan gehoopt helemaal zijn verdwenen, maar vooral omdat (mijn) aandacht niet te verdelen valt. Hoe meer ballen ik omhoog probeer te houden, hoe lager alle ballen hangen. Inleveren op productiviteit is één, maar inleveren op kwaliteit een tweede. Dat is namelijk iets dat ik absoluut niet wil. En trouwens ook helemaal niet kan: wat zouden mijn werkgever en opdrachtgevers dan wel niet zeggen?
Betekent dit dan dat ik spijt heb van de beslissing om een dag thuis te gaan werken? Nee. Geloof het of niet, maar haar eerste echte stapjes, die zette ze op mijn thuiswerkdag. Ik denk niet dat ik hoef uit te leggen dat ik die voor geen goud had willen missen en datzelfde geldt voor alle andere momenten waarvan we elke dinsdag mogen genieten. Conclusie: het is goed zo en ik werk met liefde die andere dagen iets langer door.
