Hé hallo, dit is mijn comfortzone!

Sinds drie à vier weken zit-ie er hoor: een buik! Ik ben nu 31 weken zwanger en eigenlijk pas vanaf een week of 27 kunnen mensen zien dat het geen foodbaby is. Ik heb het nooit erg gevonden dat er vrijwel geen buik te zien was, maar ondertussen merkte ik vanaf week 25 wel dat het fysiek steeds zwaarder werd. Om dan steeds jezelf te moeten verantwoorden - “waarom mag je dat niet doen?” Of “waarom lukt dat niet?” - omdat mensen niet zien dat je zwanger bent, is niet fijn. Vervolgens wordt je verbaasd aangekeken: “Ben jij zwanger!?” om vervolgens nog verbaasder aangekeken te worden als je vertelt dat je al zover bent.

“Oh nou fijn toch! Geen buik? Zit het je ook niet in de weg!” Eh, het zit er wel hoor... Mijn kind weegt gewoon 1500 gram, 1,5 kilo! En drukt ook gewoon tegen mijn ribben. Het zit mij dus wel degelijk in de weg.

Nog zo’n dingetje: nu mijn buik groeit, groeit ook het aantal buikgraaiers, buikaaiers en buikkriebelaars. De eerste keer schrok ik me rot. Hé hallo, dit is mijn comfortzone! Mijn bubbel!

Inmiddels ben ik er wat aangewend. Ik vind het nog steeds ongemakkelijk en weet me nog altijd niet echt een houding te geven. Maar ik weet wel dat de meerderheid gewoon enthousiast en blij voor je is en daardoor even vergeet dat het toch wel een beetje not done is. Ik kan dan ook niet boos worden als er weer iemand naar mijn buik grabbelt. Ik geniet van het enthousiasme van mensen, en dat maakt het voor mij goed dat er even gekriebeld wordt.

Natuurlijk reageert iedereen anders en als jij het absoluut niet prettig vindt, heb je groot gelijk om er iets van te zeggen. Was jouw zwangerschap snel zichtbaar? En wat vind/vond jij van de buikkriebelaars tijdens je zwangerschap?

Lees ook onze andere blog: